شاعری ایرانی به نام میرزا محمّدعلی ملقب به صائب تبریزی و معروف به میرزا صائبادر سالهای ۱۰۰۷ - ۱۰۰۰ هجری به دنیا آمد. برهمان گونه که در این بیت شعر نیز آمده " صائب از خاک پاک تبریز است ..."ایشانمانند جدش در تبریز متولد شده ولی در کودکی بااعضای خانواده به اصفهان نقل مکان کردندو صائب وقتی به سن بلوغ رسید به مکه و مدینه رفت و در نهایت به مشهد سفر کرد. با میرزا حسن، معروف به ظفرخان که مردی ادیب و شاعر بود در هنگام سفر به هند، به هرات و کابل رفت وبا ایشان آشنا شد. وشهرت، ملک الشعرایی شاه عباس دوم به او داده شد .
صائب تبریزی شعرهای زیادی سروده بود، به طوری که دیوان دویست هزار بیت نوشته دارد.صائب مثنوی ای بانام قندهارنامه که درباره جنگ‌های شاه عباس وتصرف قندهار بود را بر جای گذاشته است. شاه عباس کبیر در سال ۱۰۱۲ هجری تجار و بازرگانان را برای آباد کردن شهری که به تازگی پایتخت اعلام شده بود به شهر اصفهان فرا خواند. صائب در جوانی به حج و بعد به آستان قدس رضوی رفتپدر صائب بازرگان بود .مرگ صائب تبریزی در سال ۱۰۸۱ - ۱۰۸۷ ه.ق در اصفهانبود و در محلهٔ لنبان (lanban)به خاک سپرده شدند. مقبره صائب تبریزی اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شده‌است و در باغچه‌ای قرار دارد.